Titel: De psychiater en het meisje
Auteur: Erik Rozing
ISBN: 9789460924071
Uitvoering: e-book
Beschrijving:
Het leven van de jonge arts Edgar Simons heeft er wel eens zonniger uitgezien. Zijn vriendin heeft hem verlaten en in zijn opleiding tot psychiater staat hij onder verscherpt toezicht na een inschattingsfout met fatale gevolgen. Sindsdien valt het niet mee om zijn opleider ervan te overtuigen dat hij wel geschikt is voor het vak. Buiten zijn werk in het Huygens MC probeert hij zijn oma te steunen, die hem regelmatig met een borreltje te veel op belt om te zeggen dat ze niet meer wil leven.
Edgar is zelf niet vrij van psychiatrische klachten – hij heeft een depressie en drinkt meer dan hij van zijn patiënten acceptabel vindt. Steeds vaker vraagt hij zich af of hij wel psychiater moet worden en waarom hij dat eigenlijk wil. Dan krijgt hij Stella in behandeling, een jonge, aantrekkelijke borderlinepatiënte met een aanstekelijk gevoel voor humor. Stella is grenzeloos en dringt steeds verder in Edgars leven door. Zij fascineert hem, hij obsedeert haar. Hij moet haar op afstand zien te houden, maar hoe?
Persoonlijke mening:
Het boek is opgedeeld in kleine hoofdstukken. Ik had echt moeite om erin te komen. De eerste hoofdstukken waren een worsteling. Sommige hoofdstukken vind ik boeiend terwijl andere dan weer oersaai.
Er wordt ook wel vaak medische termen gebruikt. Het psychiatrisch systeem in Nederland is ook verschillend dan dat van België, dus het is niet altijd even makkelijk te volgen.
De hoofdthema’s van de psychiater en het meisje zijn borderline, zelfmoord, zelfverminking en euthanasie. Stella, het hoofdpersonage is een borderline patiënt met zelfmoordneigingen en zelfverminking. Haar psychiater Edgar is een arts in opleiding en heeft zo zijn eigen demonen waarmee hij worstelt. Eén van deze demonen is de euthanasiewens van zijn oma dat hij maar blijft weigeren om toe te staan.
Ik maak mij toch telkens de bedenking “Wie zijn wie toch om te beslissen over het al dan niet leven van een ander? Wie zijn wij om te oordelen over het lijden van een ander?” Eerlijk gezegd, ik zou ook niet door het leven willen gaan als een wacko borderline patiënt. Ik noem dat geen leven. Laat die mensen toch vrij om zelf te beslissen om er een einde aan te maken (euthanasie of zelfmoord laat ik in het midden). Het is vrij egoïstisch om telkens deze personen te willen redden zodat ze nog wat verder kunnen lijden…
[…]Ze schonk de glazen halfvol Campari en vulde ze aan met prosecco.[…]Mij smaakte het spul te zoet, alleen prosecco was prima geweest.[…] Euh, zowel Prosecco als Campari smaken niet zoet. Ik zou eerder zeggen dat heel het boeltje bitter smaakt. Yup, ik heb het foutje goed opgemerkt want verder staat er: […]Ze schonk mijn glas bij met meer Campari dan prosecco. Ik sloeg het bittere spul achterover[…]
Rating:
★★★★★
Hebban Reading Challenge 2019
Juni – Lees een debuut van een Nederlandse of Vlaamse auteur.
Musquito 